یوهانس استارک (Johannes Stark)
فیزیکدان آلمانی معروف است که بیشتر به خاطر کارهایش در زمینه فیزیک تجربی و کشف اثر استارک شناخته می‌شود. او در سال ۱۸۷۴ در آلمان متولد شد و در سال ۱۹۱۹ جایزه نوبل فیزیک را به خاطر مطالعه‌اش بر روی اثر استارک و پدیده‌های مرتبط با آن دریافت کرد.
1957-1874
برنده ی جایزه ی نوبل فیزیک سال 1919
برای کشف پدیده ی اثر داپلر در اشعه ی مجرایی و همچنین کشف پدیده ی تفکیک خطوط طیفی در میدان الکتریکی
اشعه ی مجرایی که از جنس یون های مثبت اند ، در فرایند تخلیه ی الکتریکی در گازها تولید می شوند ، و بارانده شدن بر اثر اختلاف پتانسیل الکتریکی به سمت کاتد دستگاه ، وادار به گذشتن از مجرای تعبیه شده در لوله ی تخلیه ، می گردند . استارک در پی یافتن تغییر فرکانس نور تابشی – ناشی از حرکت سریع – این ذرات برآمد ، و به آسانی آن را کشف کرد . استارک پس از کشف پدیده ی اثر داپلر کوشید شاهدی تجری در تأیید نظریه ی نسبیت اینشتاین و نظریه کوانتومی پلانک دست و پا کند ، اما چندی بعد در 1913 ، خود به مخال سر سخت این هر دو نظریه تبدیل شد . از مهم ترین کارهای پژوهشی استارک به نمایش گذاشتن پدیده ی شکافت یا انفکاک خطوط طیفی در یک میدان الکتریکی بود او یک الکترود سوم به فاصله ی چند میلی متری پشت کاتد مشبک دستگاه نصب کرد و یک میدان الکتریکی 000/20 ولت سانتی متری بین آنها برقرار ساخت و به این ترتیب توانست در اسپکترومتر خود در راستای عمود بر امتداد مسیر شعاع نور ، شکافت مشاهده کند .
پل اپستاین ( paul Epstein ) پدیده ی استارک را در 1916 وارد مکانیک کوانتوم کرد اروین شرو دینگر ( ewin schrodinger ) نیز در 1926 همخوانی این پدیده را با مکانیک موجی ابداعی خود اثبات کرد . یوهانس استارک در سال 1874 در شیکنهوف ( schickenhof ) واقع در ایالت باواریای آلمان در یک خانواده ی کشاورز به دنیا آمد او تحصیلات متوسطه ی خود را در شهرهای بایروت ( Bayreuth ) و رگنزبورگ ( Regensburg ) گذراند ، و در 1897 دکترایش را از دانشگاه مونیخ گرفت . استارک در 1898 دستیار انستیتو فیزیک این دانشگاه ، در 1900 مدرس بدون حقوق دانشگاه گوتینگن ، و سپس از 1906 تا 1917 که استاد فیزیک دانشگاه گرایفزوالد شد ، استاد مدارس فنی شهرهای هانوور و آخن نیز بود . او در 1920 به عنوان جانشین وین استاد فیزیک دانشگاه وررز بورگ شد . استارک از پیروان هیتلر بود ، و در 1933 که نازی ها به قدرت رسیدند ، به ریاست انستیتو دولتی تکنیک های فیزیکی ، و در سال 1934 به ریاست دویچه فورشونزگمینشافت منصوب شد او از این دو موضع قدرت مبارزه ی خود علیه فیزیک تئوریک مدرن ، و علیه فن لائو ، زمرفلد ، هایزنبرگ ، و اینشتاین را تشدید کرد او با این وصف تحت تأثیر کشمکش های درون سازمانی مجبور به کناره گیری از هر دو پست خود شد ، و باقی عمر خود را در ملک خویش در نزدیکی شهر تراونشتاین در ایالت باواریا گذراند .